در مطالعه اخیر منتشر شده در eBioMedicine، گروهی از محققان ارتباط بین میکروبیوتای روده، متابولوم سرم و کاهش تشنج را در کودکان مبتلا به صرع مقاوم به دارو (اختلال عصبی) پس از سه ماه رژیم کتوژنیک (KD) بررسی کردند. چربی، پروتئین کافی و رژیم کم کربوهیدرات).
پس زمینه
صرع بیش از 50 میلیون نفر را در سراسر جهان تحت تأثیر قرار داده است و تقریباً یک سوم بیماران با وجود داروهای ضد تشنج متعدد (ASMs) به دارو مقاوم هستند. صرع مقاوم به فارماکو با ناتوانی در دستیابی به آزادی تشنج پس از آزمایش کافی دو ASM مناسب مشخص می شود.
رژیم درمانی KD یک درمان شناخته شده برای کودکان مبتلا به صرع مقاوم به دارو است، که در نتیجه بیش از 50٪ از شرکت کنندگان کاهش قابل توجهی در تشنج را تجربه می کنند.
در حالی که KD باعث ایجاد تغییرات متابولیک سیستمیک مختلف، از جمله افزایش سطح کتون می شود، مکانیسم های دقیق در پشت اثرات ضد تشنج آن نامشخص است و نیاز به تحقیقات بیشتر دارد.
در مورد مطالعه
این تحقیق در بخش نوروپدیتریک بیمارستان کودکان آسترید لیندگرن، بیمارستان کارولینسکا، شامل کودکان مبتلا به صرع که در کلینیک سرپایی صرع تحت درمان بودند، انجام شد.
به دلیل مقاومت آنها در برابر داروهای ضد تشنج، یک KD برای شرکت کنندگان واجد شرایط 2 تا 17 سال مبتلا به صرع مقاوم به دارو آغاز شد. معیارهای خروج شامل مصرف اخیر آنتی بیوتیک یا پروبیوتیک بود. در مجموع 14 بیمار معیارهای ورود را داشتند. اثربخشی KD با ردیابی تغییرات در دفعات تشنج، که روزانه توسط والدین یا مراقبان در تقویم تشنج ثبت می‌شد، ارزیابی شد.
فراوانی تشنج اولیه با آنچه که سه ماه پس از شروع رژیم ثبت شده بود مقایسه شد و شرکت کنندگان بر اساس آستانه کاهش تشنج 50 درصد به عنوان پاسخ دهندگان یا غیر پاسخگو طبقه بندی شدند.
KD هر کودک توسط یک متخصص تغذیه با افزایش تدریجی نسبت چربی به کربوهیدرات و پروتئین سفارشی شد که معمولاً در عرض 3 تا 6 هفته به نسبت بهینه می رسد.
نمونه های خون قبل و بعد از KD برای تجزیه و تحلیل گلوکز و بتا هیدروکسی بوتیرات، در کنار نمونه های سرم و مدفوع برای مطالعات متابولومیک و میکروبیوم جمع آوری شد. تأیید اخلاقی تأمین شد و رضایت آگاهانه از سرپرستان و در صورت امکان از کودکان اخذ شد.
نتایج مطالعه
گروه مطالعه شامل 14 کودک مبتلا به صرع، از جمله نه دختر و پنج پسر، با میانگین سنی 8.0 سال در شروع KD بود. شروع صرع در سن متوسط 0.6 سال رخ داد و 10 نفر از 14 شرکت کننده علائم را قبل از اولین تولد خود تجربه کردند.
انواع و علل تشنج بر اساس دستورالعمل های اتحادیه بین المللی علیه صرع (ILAE) طبقه بندی شدند، که نشان می دهد که اکثر کودکان انواع تشنج های متعدد را با میانگین 2.0 نوع در هر بیمار نشان می دهند.
انواع تشنج غالب، تشنج تونیک-کلونیک ژنرالیزه و تشنج کانونی با اختلال آگاهی بود. قبل از KD، شرکت کنندگان میانه ای از شش ASM را آزمایش کرده بودند. در شروع رژیم، تعداد ASMهای همزمان از یک تا چهار با میانگین دو متغیر بود.
متداول ترین ASM ها شامل والپروئیک اسید و کلوبازام بودند. در حالی که هدف حفظ دوزهای ASM پایدار برای سه ماه اولیه KD بود، به دلیل اثرات نامطلوب، از جمله کاهش دوز توپیرامات و والپروات برای چند کودک، برخی تنظیمات ضروری بود.
در علامت سه ماهه روی KD، میانگین نسبت چربی ها به کربوهیدرات ها و پروتئین ها 3.5 (± انحراف معیار 0.4) بود که بین 3:1 و 4:1 متغیر بود. نیمی از شرکت کنندگان (هفت کودک) به عنوان پاسخ دهندگان طبقه بندی شدند که کاهش تشنج 50٪ یا بیشتر را نشان دادند.
سطح متوسط بتا هیدروکسی بوتیرات (β-OHB) در بین پاسخ دهندگان 5.2 میلی مول در لیتر بود، در مقایسه با 4.9 میلی مول در لیتر در افرادی که پاسخ ندادند، که از نظر آماری معنی دار نبود.
تجزیه و تحلیل پروفایل های متابولومیک تغییرات قابل توجهی را در رابطه با رژیم غذایی نشان داد. واریانس تا حد زیادی به مداخله غذایی نسبت داده شد، با تفاوت های قابل توجه بین پاسخ دهندگان و غیر پاسخ دهندگان.
در مجموع 995 متابولیت شناسایی شد که 345 متابولیت نشان دهنده تغییرات قابل توجهی بود که به KD نسبت داده می شد. در این میان، اجسام کتون مانند 3-هیدروکسی بوتیرات و استواستات به طور قابل توجهی افزایش یافتند، در حالی که سطوح گلوکز همانطور که انتظار می رفت کاهش یافت. علاوه بر این، تجزیه و تحلیل مسیر متابولیک هشت مسیر تغییر قابل توجهی را نشان داد که در درجه اول شامل اسیدهای چرب بود.
نتیجه گیری
به طور خلاصه، این تحقیق تغییرات قابل توجهی را در متابولیت ها، از جمله مسیرهای لیپیدی و ویتامین ها، مرتبط با میکروبیوتای روده و پاسخ تشنج نشان می دهد. قابل توجه، چهار پلاسمالوژن ارتباط مثبتی با کاهش تشنج داشتند، در حالی که پروپیونات و تیمول سولفات به عنوان متابولیت های مفید شناسایی شدند.
در مقابل، دی اسیل گلیسرول های خاص و اسیدهای آمینه گاما گلوتامیل همبستگی منفی با فراوانی تشنج نشان دادند.
منبع:news-medical
